Sevdiğim bir yazarın şuna benzer bir sözü vardi, ”Söylediğim her söz ya birinden alıntı yahut çalintıdır.” Yoktan hiçbir şey olmaz alfabe bilmeden yazamayacağımız gibi, okumadan, tecrübe etmeden, deneyimlemeden, hata yapmadan hiç bir şey öğrenemez ve fikir yürütemeyiz.Mevlana o devirde alim olan babasıyla bir çok diyar gezmiş bir çok alim, ulema görmüş, çok okumuş Mekke de hacca gittikten sonra babasıyla dönüp Anadolu topraklarına geldiğinde hayli bilgi birikimine sahipmiş zaten.Bu sözün mevlanaya ait olup olmaması o kadarda önemli değil ona mal edilmişse de Mevlana’nın felsefesinde bu kavram zaten vardır.Bizim tasavvuf dediğimiz felsefenin özü çok daha eskiye dayanır ”Humanizm” human, yani insan, insanliğın felsefesi.Mevlana bundan 800 küsur yıl önce yaşadığı dönemde zalimin zulmunden, savaşlardan, yağmalardan, haksızlıktan, adaletsizlikten harap anadolu topraklarındaki barişin sağlanmasına yol açan, halklarin kaynamaşina sebep olan Anadolu selçukluların yükselişini sağlayan en büyük unsurlardan biridir.Medrese kurup onlarca talebe yetiştirmiştir. Tabi Mevlana gibi, Yunus emre gibi bir çok Hal ehli evliyalarin yaşaması yanliz bizim coğrafyamızda değil dünyanın bir çok yerinde hala gıpta ile takip edilmekte.Her 17 Aralık Şeb-i Aruz törenlerine dünyanın bir çok yerinden insanların gelmesi programlar, belgeseller çekilmesi bizden daha çok ilgi göstermeleri çok manidardir.Bizler de yok bu sözü mevlana söylemiş mi, söylememiş mi yahu, diye onun üzerine konuşup duralım.Beyitin tamamı çok manidardir sonunda da der ki ” yüzbin kere tövbeni bozmuş olsanda yine gel”.Buda yaradanın bağışlama gücünün sonsuz ve herkese eşit olduğunu gösterir.Sadece bu beyitin manasını kavrayabilmiş olsak sınırlı aklimiz ve irademizle dünyada ne savaş kalır ne nifak.

Buda benim görüşüm teşkkür ederim.

Sinandim harika bir yazı çok teşekkür ederim. İyi ki eklemişim ki bu yorumu görebildim. ilgine teşekkür ederim