*”her sabah uyanmak zorunda olmasam, çoktan unuturdum seni”
*Ben gözlerine doymaya çalışırken anlam kazanırdı bakışların.
Ki sahip olduğumda fark edemediğimdi aşk.
Gidiyorsun ya, şimdi her şeye Eyvallah. ”

Geçmişime sığrıramadığım biz, gelmişte hep sen olup kalıyor.
Sen yarım bırakmayı seversin.
Ben acıları biriktirmeyi.
Şimdi hayallerime mahçup olma kaygısını da taşıyorum..
Kimse duymasın beni.
Sorsalar şimdi her şey yolunda.
*Ne kadar çabuk geldi ayrılık… Oysa daha yeni başlamıştık birbirimize ayak uydurmaya, daha doğrusu ayak uyduramamaya.. Nedensizliklerin iç çekişlerini dinlerken vedalar bozdu suskunluğumuzu.. Bana mıydı kızgınlığın yoksa kendine mi anlamadım… Kaçar gibi veda ettin…
Oysa ben seni sevmelere doyamadım!!!
*“ne birlikte olabilmeyi öğrendim, ne de seni kaybetmemeyi. Biz aşk değil, aşksızlık acısı çekiyoruz.”
*Yalnızca ‘sol’ anahtarı olanlar mı kalp çalabilir?
Seviyorum anlıyor musun?
Kırgınım.
Gidişin değil, kırılmışlığım batıyor avuçlarıma.
Üzgünüm,
‘Biraz daha kal’ diyemediğim için sana.
Yalnızım, anlayabiliyor musun korunmasızlığımı?
Ve hissedebilir misin hiç sarılmadan savunmasızlığımı?
Ö(z) lüyorum sadece,
Aldırma…
*Allah kimseye taşıyamayacağı dert vermezmiş. Elbette ayrılıktan ölmeyiz. Ama yine de sen gitme biz’den. Ayrılık ne kadar derinse, dayanma gücü de o kadar çoktur. Sen asıl sana yan; çünkü meleklerin ölme hakkı yoktur! Kalbinden öpüyorum.

Seni seviyorum…
*“yanlışların ve eksiklerin yüzüne yüzüne vurulmuyorsa, bu senin mükemmel olduğunu değil, dostsuz olduğunu gösterir. Ben duymak istediğin yalanları veremem sana. Onlar sadece günü kurtarır. Işık sandığın ve tutunduğun karanlıkları sana göstermek zorundayım. Unutma; karanlığı aydınlatmazsan,zamanla o karanlığa alışır gözlerin.”
*Ne kadar zamandır böyleyim hatırlamıyorum. Sanki zaman durdu. Evet özlüyorum ve özlemeyi de seviyorum.

Çünkü özlemin içinde aşkım, umutlarım var. Gidenlerin ardından ağıt yakmamayı öğreneli çok uzun zaman oldu ama sen bambaşkaydın.
Kimseyi senin kadar sevmemiştim ki.
*…/Aşk bir kelimeyse, bin kelimesizlikti çünkü. Öyle çok sustum ki sana, kendi sesimi unuttum adeta. Sana dilsizliklerden yapılma bir lisanla geldim; anlamadın… İki ayrı uykuda iki ayrı rüyanın birbirine dokunması gibiydi aşk. Sen bunu bilmiyordun. Toydun. Aramızdaki fark buydu; Sen ateşin yaktığını bilirdin, ben ateşte yanmayı.

Tweet