Geçmiş zamanlarda islam dünyasinda kimsenin bilmediği kimsenin görmediği halk içersinde yaşayan gizli bir tarikat ehli varmiş.Bunlar erenler evliyalar tahifesinden.Yalniz öyle bir tarikatmişki bu zikredenle oturup zikreden, dua edenle dua eden, şarap içen zatlarla bile oturup şarap içen, yeri gelice hak yolunda can alip, can veren özel bir tarikatmiş.Bunlarin sınır tanımaz teslimiyet ve her konu ve durumda kabullenme özellikleri varmiş.Çokça zikredilmez adlari sanlari bilinmez sadece melaniler diye bilinirmiş yalniz birbirlerini tanırlar kimseye belli etmezlermiş kendilerini.Hatta zamanla türkülere şarkilara bile söz olmuştur misal ”Neşet ertaşin türküsünde kendim giydim ben melanet hırkasını der” Melanet yani hertürlü hayri ve şerri allahtan bilip kabul etmek özü budur bu felsefenin.Bazen yanliş yaparken bile bir hayra vesile olduğumuzu kabullenmek zordur herkesin harcı değil.O sebepten kim bilebilir ki kim cennetlik kim cehennemlik.
Güzel paylaşim tşkler.

Hz.Musa ve Firavun halkın huzurunda iddaya girişirler. Hz.Musa benim Rabbim Nil nehriyle Mısıra hayat verir der. Firavun ben istersem Nili ters çeviririm der. Hz.Musa hadi diyince Firavun süre ister. Ertesi gün buluşmak için sözleşirler.

Hz.Musa Yaradanın buyruğunu dile getirmenin huzuruyla eve gider ve istirate çekilir. Firavunsa sabaha kadar Musanın Rabbine dua eder.

Sabah Nil nehrinin önünde buluşurlar ve Nil nehri Firavunun söylediği üzre ters akmaya başlar.

Hz.Musa yaradanına yakarır: “Ben senin söylemediğin birşeyi söylemedim neden böyle irade buyurdun”

Allah cevap verir: “Senin söğlediğin doğruydu der ama sen uyurken o dua etti. Ben herkesin Rabbiyim herkesin duasına cevap veririm.”

sözün özü duanın açamadığı kapı yok aslında çok şanslıyız rabbimiz bir el kaldırmak kadar yakın bize.güzel paylaşım için tşkler