ALAY ETMEK HARAMDIR

İnsanlarla alay(istihza) etmek, ayıplarını söyleyerek maskaralığa almak  haramdır. Ayet-i Kerime’de şöyle buyrulmuştur. ”Ey iman edenler! Bir kavim diğer bir kavim ile alay etmesin. Olabilir ki onlar ötekilerden daha hayırlı olurlar.

Kadınlar da kadınlardan bir kimseyi eğlenceye almasınlar olabilir ki onlar ötekilerden daha hayırlı bulunurlar.

Hem kendilerinizi ayıplamayın ve kötü lakaplarla atışmayınız, imandan sonra fasıklık ne kötü isimdir.

Her kim de(şu günahları ne işler de) tevbe etmezse artık  onlar kendilerine zulmedenlerdir.”(Hucurat  Suresi, ayet 11)

Resulullah  Efendimiz (s.a.v) buyurdular:

”İnsanlarla alay eden bir kimseye cennetten bir kapı açılır. Gel gel, denir. Büyük meşakkatlerle oraya geldiğinde kapı kapatılır. Sonra bir başka kapı açılır, oradan gel gel diye çağırılır. Yine pek çok eziyetler, zahmetler çekerek oraya ulaşır, lakin yine kapı kapatılır. Böyle devam eder. Ta ki artık ulaşır, lakin yine kapı kapatılır. Böyle devam eder. Ta ki cennetin bir kapısı açılıp o adam çağrılır da gitmez olur.”

”Kim bir din kardeşini bir günahından dolayı ayıplarsa, aynı günahı işlemeden ölmez.” (Tirmizi)

”Din kardeşinle husumet ve mücadele etme ve ona eziyet verecek şakaları yapma.”

Şakanın aşırısı makbul değildir. Çok mizah (şaka) yapmak heybeti kaybettirir, yüzsüzlüğe sebep olur; şaka yapılan kimsenin kalbinin incinmesine sebep olur, husumetin, kavganın, hasedin tohumudur.

Ölçülü mizah makbuldür. Resulullah  Efendimiz (s.a.v), güzel latifeler söyler, lakin her sözü yine hakikat olurdu. ”Ben  mizah yaparım, lakin hakikatten başka söylemem” buyururlardı. Mizahı çok nadir yaparlardı. Muhatapların kalplerini ısındırmak, kokularını gidermek gibi bir hikmete dayanırdı. Böyle latifeleri de hoş görürlerdi. Resulullah  Efendimiz (s.a.v), Hz. Suheyb-i Rumi’ye ”Gözün ağrıdığı halde hurmamı yiyorsun” buyurdular. Hz. Suheyb ”Ağrımayan tarafıyla yiyorum” deyince tebessüm buyurmuşlardır.

Tweet