KİMBİLİR

Bugün yine konuşamadım
Uçuramadım yüreğimdeki sesi
Kanatlarına yazdığım
Güvercinlerimle
Tutsaklığımı yaşadığım
Hücremin penceresinden
Yine sensizliğimle baş başa
Anılarımla yapayalnız
Kimselere söyleyemediğim
Terk edilmişliğimi acılarımı
Şimdi buz tutmuş duvarlara
Gökyüzüne haykırıyordum isyanımı.
Sabaha kadar bekledim
Soğuk bir kış günüydü
Buz tutmuştu hücremin penceresi
Gelmişlerdi ama ağlamaklıydılar
Konuşmuyorlardı,
Biliyordum hissettim bunu
Yüreğimde bir sızı
Bende ağlıyordum şimdi
Dinmeyen gözyaşlarım
Belki de hiç durmayacaktı
Onun zamansız ölümüne.

Yazan: Prof. Dr. Levent SEÇER

Tweet