SON İSTEK

Yalnızlık bir çığ gibi düşüyor üstüme,

Koşamıyorum.

Düşünüyorum olup bitenleri

Düşündükçe hüzünleniyorum.

Sanki nefes alamıyorum.

Sanki ben yaşamıyorum!

Ciğerlerim yanıyor nefes alırken,

Gözlerim sızlıyor etrafa bakarken.

Ve sonra…

Sen geliyorsun aklıma

O güzel gözlerini hatırlıyorum,

Bir kaç damla yaş süzülüyor gözlerimden.

Annem aklıma geliyor,

Babam, kardeşlerim!

”Beni düşünüyorlar mıdır acaba?”

Diye mırıldanıyorum sessiz sessiz .

Uzun zamandan beri

Ne bir mektup var, ne de bir haber

”Unuttular mı beni?” diye düşünüyorum.

Onlardan habersiz.

Biçare dolaşıyorum sokaklarda,

Giderek daha da büyüyor yüreğimdeki acı,

Etrafa bakıyorum buruk gözlerle,

Elele yürüyen gençleri seyrediyorum,

Yalnızlığı ilk defa bu kadar derinden hissediyorum,

Bir hançer gibi yüreğime saplanıyor yalnızlık.

Can çekişiyormuş gibi kıvranıyorum,

Kimsenin beni sevmediğini şimdi anlıyorum,

Bu kahrolası dünyada!

Son yolculuğumu yapıyorum,

Uçuruma doğru yürürken,

Son bir istek geçiyor içimden,

O’nu görmek istiyorum son kez!

Dünyaya elveda derken!

Ve aniden…

Omuzuma bir dokunuş hissediyorum,

Arkamı dönüyorum.

Ve bir ses taa derinlerden.

”Seni seviyorum” diye bağırıyor sevgilim.

Bana doğru koşarken!

Tweet